“Ağ kurma” ilk kez bana açıklandığı zaman, pek iyi oturmuyordu. Bir arkadaşımı dinleyerek geminin ince noktaları hakkında devam ettiğimi hatırlıyorum. “Şaka yapmıyorum!” Diye devam etti, “kahve ve kurabiyelerini sol elinle tutmalısın, böylece insanların ellerini sağ kolunla sallayabileceksin!” Kolejdeki bir seminerden yeni çıktı! bağlantı kurma giriş ve çıkışları üzerinden geçen işler. Sanırım kovulduğumu söyleyebilirsin. Eve gittim, Facebook'u başlattım ve durum mesajı yazdım:
“% 100 hiç kimseyle ağ kurmak istemiyorum. hiç”
Basit, angsty ve konuya. Yorumların dökülmeye başlaması sadece 30 saniye sürdü. O günlerde, ortaya çıkabileceğim herhangi bir durum mesajı hakkında bir fikir vermeye hazır ve hazır olan bir Facebook arkadaşlarım kadrosuna sahiptim. Dövüş Klübü kalabalığından destekleyici alkışlardan Amerikan Psikosundan dour jeerlere kadar çeşitli eğitimlerden, bu konuda yorum sıkıntısı çekmediler.
İşte burada, yatak odamda oturup, ağ kurmayı sevmeyen biri için, etkileşimde bulunduğum, düşünce alışverişinde bulunduğum ve diğer arkadaşlarla tanıştığım birkaç kişim var. Söylemek zorundaydım, hiç de fena bir ağ değil. Bu 7 yıl önceydi.
Ofis politikaları gibi, hızlı bir şekilde ağ bağlantısının, istese de istemeseniz de oynamanız gereken bir oyun olduğunu öğrenirsiniz. Oynamakla bile oynuyorsun (sessizlik el sanatları kendin için önemli bir görüntü). Ancak bazı bıyıklı elbiselerin avuçlarını sallamak için sol elime bir tabak çikolata éclairs doldurma fikri beni rahatsız etti, ancak çevrimiçi ağ kurma fikri pek de fena görünmedi.
Birkaç kez kendini yeniden icat ettikten sonra nihayet sosyal teknolojiyi Facebook'un ötesine taşıdım. İnternette ağ bağlantısının ne kadar sihirli olduğunu keşfettim. Cevaplanamayan bir sorunun Quora veya Twitter hesabımdan binlerce kişiye dış kaynaklanabileceğini hatırlamak kadar rahatlatmak için birkaç duygu var. Veya bir bağış toplayıcısının Facebook'ta on dakika içinde 50 konuk çekebileceğini. Hatta en sevdiğim knuckleheads'ımdan beşi ve Google + 'da birlikte bir YouTube videosu izleyebiliyorum.
Bunu okuyan birçoğunuz, bunu kendi başınıza ağ oluşturma konusunda düşünmeyebilir. Ancak bu aslında ağın tanımı . İnsanları bir araya getirmek ve ne olduğunu görmek. Kendini yapan adamın efsanesi eski haberdir. Uzun zamandır erkek (veya kadın) ada olmadığını biliyoruz. İnsanlar insanlara yardım etmeyi severler ve engeller azaldığında daha da fazla yardım etmeyi severler. Şahsen insanlarla bağlantı kurmaktan duyduğum sevinç benzersizdir - ve bunu pijamalarımda da yapabilirim. Bir mum bir diğerini aydınlatmasından alevini kaybetmez gibi, iyi niyet ve ara bağlantı kendiliğinden hareket eder. “Ağın büyüsü” ile kastedilen budur.
Sosyal medya elbette bu sihir için mükemmel bir araçtır. Süreci hızlandırır ve birebir etkileşimde olmasalar bile insanlar arasındaki bilinçsiz bir aşinalık yaratır (örneğin, bir arkadaşının Facebook'ta gerçekte onunla konuşmadan ne olduğunu bildiğinizi hissediyor musunuz? onu yıllar içinde).
Ancak ağ kurma tüm güneş ve ahududu değildir. Israrlı ve sabır alabilir. İnternetin hızlı işlem dünyasında bu şekilde görünmüyor, ancak genellikle sosyal medya üzerinden ağ ilişkisinin yalnızca bir kısmı desteklenebilir. Gerisi başka yerde yapılmalıdır - ofiste, kafede, uçakta, barda veya sınıfta. Coğrafya ve zamanın önündeki engeller insanları hiç kimsenin cin ve tonik paylaşmasından ayırsa da, çevrimiçi ilişkilerimin birçoğu uzun e-postalara, işler için yönlendirmelere veya - bunu yazmam durumunda bile - biçime büründü başkasının blogu için yazar olma.
Öyleyse bırak. Ağa gidiyorsun. Kiminle ağ oluşturduğun ya da ne için olduğu önemli değil. Artık sadece işletme türleri için değil. Katılmadığınız sürece ne kadar uzun süre oynarsanız, güçlü bir şey yapma fırsatını o kadar uzun süre kaçırırsınız.
Kahretsin, birlikte yapalım.
